این محصول برای عشایر کاربردی مثل چمدان و ساک دستی برای شهرنشین‌ها دارد و به دلیل مصارف مختلفی که دارد، شامل تنوع زیادی در شکل، طرح و اندازه است.
خورجین از غنی‌ترین دستبافته‌های عشایر ایران است. تقریبا تمامی طرح‌هایی که عشایر بر زیراندازها و روانداز‌های خود نقش زده‌اند، در خورجین‌هایشان هم جا داده‌اند. با تغییراتی که در زندگی این مردم به وجود آمده و از زمانی که خودروهای موتوردار جایگزین اسب‌ها و قاطرها شده، خورجین‌بافی هم رو به قهقرا رفته است. به همین خاطر خورجین‌های باقی‌مانده از گذشته به مثابه اثر هنری هستند و باید به بهترین شکل حفظ و نگه‌داری شوند.
خورجین شامل دو جیب قرینه است که از وسط به هم وصل هستند. فاصله بین این دو جیب بسته به نوع مصرفش گاهی زیاد و گاهی کم است. ابعاد این خورجین‌ها هم بسته به کاربردشان متغیر است؛ گاهی اندازه یک پشتی و گاهی اندازه یک کف دست. از خورجین‌های بزرگ برای نگه‌داری گندم، جو، غله و البسه و از خورجین‌های متوسط برای وسایل خانه و ظروف مسی، حبوبات،قند و شکر و خورجین‌های کوچک برای پول، توتون، لوازم دوخت‌ودوز و نوشتن استفاده می‌شود.
منطق بافت خورجین:
آذربایجان، کردستان، قزوین و ساوه، فارس، چهارمحال و بختیاری، کرمان، بلوچستان، خراسان و تهران
