
سفال مند گناباد؛ قصهای از خاک، آتش و نقشهای کویر
هنگامی که سخن از گناباد به میان میآید، بسیاری یاد قنات قصبه یا زعفران آن میافتند. اما در گوشهای از این شهرستان، روستای کوچکی به نام مند وجود دارد که سالهاست با خاک کویر در حال گفتگوست و از دل آن، ظرفهایی پدید میآورد که سرشار از زندگی هستند. سفال مند گناباد از خاصترین هنرهای دستی ایران محسوب میشود؛ نه تنها به دلیل قدمت چندصد ساله، بلکه به دلیل روایتها و نقشهایی که هر قطعه در دل خود جای داده است.
از خاک کویر تا سفره خانه
داستان سفال مند از خاک قرمز و غنی اطراف روستا آغاز میشود. خاکی سرشار از آهن که هنگام ترکیب با آب، بافتی خاص و مقاوم پیدا میکند. همین ویژگی موجب میشود سفالهای مند پس از پخت، رنگی گرم و دلنشین داشته باشند.
سفالگران مند این خاک را با دقت ورز میدهند و گل آمادهشده را بر روی چرخ سفالگری شکل میدهند. این فرآیند، ترکیبی از مهارت، صبر و روح زندگی است. هر حرکت دست بر چرخ، یادگاری از سالها تجربه و خاطره است.
قدمتی به بلندای تاریخ
تاریخ دقیق آغاز سفالگری در مند مشخص نیست، اما کشف سفالینههایی در تپههای تاریخی اطراف گناباد نشان میدهد که این هنر چندین قرن قدمت دارد. شباهت بسیار زیاد این آثار با سفالهای امروزی مند نشان از استمرار نگاه و ذوق مردم این منطقه در طول زمان دارد.
این کشفیات گواهی است بر اینکه سفال مند تنها یک محصول نیست، بلکه بازتاب سبک زندگی و باور عمیق مردم منطقه به طبیعت و خاک است.
لعاب شفاف، روایت درخشش
در مقایسه با بسیاری از سفالهای سنتی ایران که بدون لعاب تولید میشوند، سفال مند عمدتاً دارای لعاب شفاف یا شیری رنگ است. این لعاب علاوه بر جلوه زیبایی، سبب افزایش دوام ظروف شده و آنها را برای نگهداری غذا یا مایعات مناسبتر میکند.
در گذشته، این لعاب از مواد طبیعی و خاکستر گیاهان به دست میآمد و به همین دلیل بخشی از طبیعت و زیستبوم منطقه محسوب میشد.
طرحهایی برخاسته از دل کویر
یکی از ویژگیهای برجسته سفال مند، نقوش و طرحهای آن است. این نقوش اغلب ساده، اما سرشار از معنا هستند. سفالگران با استفاده از ابزارهای ابتدایی نظیر چاقو، نی یا قطعات چوب، پیش از پخت، طرحها را روی گل خام حک میکنند.
-
خطوط افقی و موازی: نماد نظم، جریان زندگی و یادآور مسیر قناتها.
-
نقوش خورشیدی یا دایرهای: نمادی از خورشید داغ کویر و حیات.
-
نقوش موجی یا مارپیچ: اشاره به آب و اهمیت آن در دل کویر خشک.
-
نقطهچینها: افزون بر زیبایی، برای جلوگیری از لغزش در دست طراحی میشوند.
این طرحها، گاه الهامگرفته از طبیعت و گاه برگرفته از باورها و افسانههای قدیمی هستند و هر ظرف را به یک داستان مصور تبدیل میکنند.
کاربردهایی فراتر از زیبایی
سفال مند در گذشته نه صرفاً بهعنوان یک وسیله تزئینی، بلکه بهعنوان ابزاری کاربردی در زندگی روزمره استفاده میشده است.
-
کوزههای آب: بهدلیل لعاب و جنس خاک، آب را خنک نگه میداشتند.
-
دیگ و دیزیپز: مناسب برای پخت غذاهای سنتی چون آبگوشت و آش.
-
کاسه و سینی: برای سرو غذا، دوغ یا ذخیره خشکبار.
-
گلدانها: امروزه اغلب بهعنوان عنصری دکوراتیو در منازل به کار میروند.
با تغییر سبک زندگی و رواج ظروف صنعتی، کاربرد روزمره این سفالها کاهش یافت، اما ارزش فرهنگی و هنری آنها بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت.
ادامهی روایت در دل خاک
امروزه، هرچند تعداد استادکاران سفال مند کاهش یافته است، اما این هنر همچنان در چند کارگاه کوچک ادامه دارد. بسیاری از جوانان به دلیل دشواری کار، درآمد پایین و کمبود حمایت، این حرفه را ترک کردهاند.
با این وجود، استادکارانی که ماندهاند، با عشق و علاقه به کارشان ادامه میدهند و همچنان با همان دقت و ظرافت، خاک را به اثر هنری تبدیل میکنند.
احیای دوباره، با نگاه به امروز
در سالهای اخیر، تلاشهایی برای زنده نگه داشتن این هنر ارزشمند صورت گرفته است. برخی از برندها و علاقهمندان به صنایعدستی، از جمله «دیار»، با معرفی دوباره سفال مند و سفارش محصولات جدید، به حفظ و احیای این هنر کمک میکنند.
طراحی ظرفها با الهام از نقوش تاریخی، ساخت گلدانها و ظروف تزئینی برای خانههای امروزی و ترکیب طرحهای سنتی با فرمهای مدرن، بخشی از این حرکتهای نوآورانه است.
ضرورت حفظ سفال مند
سفال مند صرفاً یک ظرف نیست، بلکه روایتگر داستانی از خاک، آتش، صبر و فرهنگ مردمانی است که هنر را با زندگی درآمیختهاند. هر خط و هر نقش، سخنی برای گفتن دارد و یادآور ارتباط عمیق انسان با زمین است.
در دنیای امروز که سرعت و مصرفگرایی بر همهچیز غلبه دارد، سفال مند یادآور آرامش، ریشهها و زیباییهای اصیل است.
سخن پایانی
سفال مند گناباد داستانی است که از دل خاک سرخ کویر آغاز میشود، در آتش جان میگیرد و با نقشهایش سخن میگوید. اگر روزی گذرتان به گناباد افتاد یا تمایل داشتید تکهای از داستان کویر را در خانه خود داشته باشید، سفال مند میتواند انتخابی ارزشمند باشد.
این ظروف ساده، سرشار از زندگی و روایتاند؛ آثاری که هر کدام، قطعهای از هویت و فرهنگ ایرانی را در خود حفظ کردهاند.