قوم افشار
در میان قومیت‌های ایران، کمتر قومی مثل افشارها با فنون مختلف فرشبافی آشنا هستند. اقامت در اقلیم‌های مختلف، جابه‌جایی و هم‌زیستی با اقوام گوناگون، از عوامل مؤثر بر غنای دستبافته‌های افشاری است. قوم افشار در استان کرمان در جنوب شرقی ایران زندگی می‌کنند و به دو دسته تقسیم می‌شوند: افشارهای چادرنشین که عشایر هستند و شغل اصلی‌شان گله‌داری است و اغلب در حرکت‌اند. ییلاق‌شان دامنه‌های کوه لاله‌زار، حوالی بافت، اقطاع و کوغر است و قشلاق‌شان در اطراف حاجی‌آباد، که البته امروزه جزو استان هرمزگان است. آن‌ها زبان مادری خود ترکی را از یاد نبرده‌اند و بین خود با آن صحبت می‌کنند. دسته دیگر افشارهای ده‌نشین هستند که در روستاهای ذکر شده زندگی می‌کنند و کشاورزی و دام‌داری را با هم انجام می‌دهند. افشاریان روستانشین اغلب زبان مادری خود ترکی را فراموش کرده و فارسی صحبت می‌کنند.
فرش افشار
فرش افشاری نظر طرح و نقشه از غنی‌ترین فرش‌های ایران است که در رابطه با هنرهای دیگر و تاثیرپذیری از آن‌ها بررسی می‌شود.
یکی از این هنرهای کاشی‌کاری است. این دو رشته طبیعتی متفاوت دارند اما اگر کسی به بناهای قدیمی کرمان که با کاشی‌های پرگل تزیین شده‌اند نگاه کند، به ریشه بسیاری از فرش‌های گل و گلدانی کرمان پی می‌برد. شال کرمان منبع الهام دیگری برای فرش‌باف‌های کرمانی بوده است. پیش از اینکه فرش کرمان شناخته و جهانی شود، شال کرمان جهانی بوده و با شال کشمیر رقابت می‌کرده است. از اواخر قرن گذشته، دستگاه‌های شال‌بافی به فرشبافی تبدیل شدند و شال‌بافانی که به فرشبافی مشغول شده بودند، طرح‌های که تمام عمر با آن مانوس بودند را از یاد نبردند و به فرش منتقل کردند.
مناطق بافت فرش افشار
سیرجان، بافت و اقطاع، بردسیر، شهر بابک و دهج، جیرفت، کوهی و اسفندقه
انواع دستبافته‌ها
سفره، محفظه‌های افشاری، مفرش، رکعت، خورجین، نمکدان، قرآن‌دان، پوشش‌های اسب، چپق‌دان و توتون‌دان
